Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

η διάρκεια...του χρόνου

Ίσως φταίει που σταμάτησα το τρέξιμο.
Το είχα συνδυάσει με τον χρόνο.
Κι εκείνο το τραγούδι που θέλει να σταματήσει τον κόσμο, για να παρατηρήσει καλύτερα τη μέρα και τη νύχτα που υπάρχουν. 
Τις εποχές που υπάρχουν. 
Κι εγώ με τον χρόνο ίσως να μην τα πάω καλά πια. Αυτός μπορεί να με λατρεύει. Εμένα όμως με μπερδεύει η διάρκεια. 
Τι θα πει διάρκεια;
Η διάρκεια θα έπρεπε να αφήσει το χρόνο στην ησυχία του.
Τον παιδεύει, τον αλλάζει, τον παραμορφώνει, τον εκθέτει..συνήθως.
Είναι ρηχή. Της το καταλογίζω.
Και αυταπατάται. Νομίζει πως τον καθορίζει.
Κι όμως... το θολό, σκούρο μπλε του χρόνου πριν από κάθε ηλιοβασίλεμα, καθορίζει τη διάρκεια.
Ας της το πει κάποιος. Την παγώνει. Την καθιστά ακίνητη. 
Να της το ψιθυρίσετε γλυκά.

Τον βλέπεις από το παράθυρο σου.
Τον βλέπεις σε άσπρα σύννεφα.
Τον βλέπεις στο περίγραμμα του κόσμου.
Τον βλέπεις σε γλυκά μάτια.