Ξοψρ σω ηδκψ δβψ!

Μια ατιμία ίσως διέπραξα όλα αυτά τα χρόνια. 
Είπα στους άλλους, όλα εκείνα που γύρευαν να ακούσουν.
Άκουσα όσα ήθελαν να μου πουν.
Μια ατιμία βάναυση προς εμένα.
Μια προσφορά άθλια προς αυτούς.


Κι όσο για την υπεροχή;
Λένε πως αν τη διαλαλείς, την χάνεις.
Μα μην τους ακούσεις.
"Λίγοι" είναι.
Ισχνοί.
Πενθούν μπροστά στην μοναδικότητα σου.

κι όσοι νομίζουν πως επειδή κινούνται, προχωρούν...
κύκλο κάνουν, γύρω από το τίποτα τους.
Να τους λυπάσαι.

Εσύ τα έφτιαξες όλα.
Εσύ κι αν θελήσεις, τα χαλάς.

εσύ..

Duende

Πέντε αισθήσεις που συγχρονίζονται.
Την βλέπω, την ακούω, την νιώθω...
Συχνά μου προκαλεί αμηχανία.
Η ύπαρξη της με μαγεύει.


Τον παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου. Δεν είχε σχήμα ποτέ. Δεν έβγαζε νόημα. Μικρά μικρά κομματάκια που προσπαθούσα να τα ενώσω, μήπως και σχηματίσω μια τελική εικόνα.
Κακόγουστο κολάζ.
Περιφερόμουν, έδινα σημασία σε ασήμαντα...ερημιά..απογοήτευση.
Κι έπειτα σταμάτησα να παρατηρώ.
Αισθάνθηκα πως αυτός δεν ήταν ο κόσμος μου. Ξεκούρδιστες νότες παντού. Τον απέφευγα.
Έβγαινα έξω μόνο όταν οι δρόμοι ησύχαζαν και όλα γίνονταν πια υποτονικά.

Ωστόσο, πάντα ένιωθα πως κάποια στιγμή, δυο κόσμοι θα συναντηθούν.
Πως κάπως, εγώ κι εσύ, θα μπορέσουμε επιτέλους να αναπνεύσουμε τον ίδιο αέρα.


και μου είχε πει κάποια στιγμή ένα χελιδόνι πριν αποδημήσει:" Όταν κάποια στιγμή βρεις το άλλο σου μισό, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να ξεχάσεις τον ελλιπή εαυτό σου όπως τον όριζες ως τότε. 
Όταν οι δυο κόσμοι γίνουν ένας, το παλιό, ψεύτικο, μισό, "εγώ" σου, θα αντισταθεί. Θα παίξει ύπουλα. 
Μα μην φοβηθείς. Δεν έχει τύχη καμιά. 
Το σημείο μηδέν θα έχει αλλάξει πια. 
Τα μισά θα γίνουν Ένα.
Και η αφετηρία θα είσαστε πια εσείς." 


Πέρα από τον εαυτό μου, πάνω από μένα, είναι εκείνη.
Το παρελθόν μου, το μέλλον μου, η στιγμή μου κι η ανάσα μου.
Το Duende μου.
Θα την Αγαπώ αέναα..
Κι αν μ'αγαπάει, θα αγαπώ και μένα.

...και η αφετηρία είμαστε πια εμείς.