μ'ένα μπαλόνι στο χέρι

Δεν είναι πως δεν μου αρέσουν όλα αυτά τα μπαλόνια.
Δεν πιστεύω καν ότι είναι άδεια από μέσα.
Ούτε χλευάζω εσένα "κλόουν" που τα κρατάς  με δέκα χέρια.
Που τα ανεμίζεις στον αέρα, τα παραφουσκώνεις και τα σκας.
Που τα θέλεις όλα, πολύχρωμα και διαφορετικά.
Αυτά που πάντα αντικαθιστάς.

γαλάζια ή ροζ, στρογγυλά ή με γωνίες, πάντα γεμάτα χρόνο εφήμερο, φευγαλέο.

Είναι που ξέρω όμως.. πως δεν θα πετάξεις ποτέ κρατώντας τα.
Είναι που ξέρω πως υπάρχει κάπου εκείνο το μοναδικό, που αρκεί για να σηκώσει όλο το βάρος μου.