Μερικές φορές ακούω παλιές φυλαγμένες μουσικές για να επιστρέψω σε αλλοτινές εποχές. Άλλοτε πάλι, ξεφυλλίζω παλιά περιοδικά και εφημερίδες, για να ελέγξω πόσο έχουν κιτρινίσει τα φύλλα τους και πόσο έχουν ξεθωριάσει οι εποχές τους.
Πάντα, λίγο πριν σκάσει το καλοκαίρι περνώ από την οδό Ολύμπου. Κοντοστέκομαι, σηκώνω το κεφάλι και το βλέμμα μου σταματά κάπου εκεί ψηλά σε ένα μπαλκόνι του τρίτου. Βλέπω την κυρά Ζωή να μιλάει με τα πουλιά της γειτονιάς, ενώ ποτίζει τις αμέτρητες χρωματιστές γλάστρες της. Παραδίπλα ο κυρ Φώτης με το πορτοκαλί κομπολόι του, κάθεται σε μια καρέκλα σιωπηλός, πίνοντας τον καφέ του. Ακούω τον Πέτρο μέσα από το κλουβί του κελαηδώντας να με χαιρετάει, ανταποδίδω και συνεχίζω τη βόλτα μου.
χαίρομαι κάθε που θυμάμαι, προσπαθώ να μην ξεχνώ.
Πάντα, λίγο πριν σκάσει το καλοκαίρι περνώ από την οδό Ολύμπου. Κοντοστέκομαι, σηκώνω το κεφάλι και το βλέμμα μου σταματά κάπου εκεί ψηλά σε ένα μπαλκόνι του τρίτου. Βλέπω την κυρά Ζωή να μιλάει με τα πουλιά της γειτονιάς, ενώ ποτίζει τις αμέτρητες χρωματιστές γλάστρες της. Παραδίπλα ο κυρ Φώτης με το πορτοκαλί κομπολόι του, κάθεται σε μια καρέκλα σιωπηλός, πίνοντας τον καφέ του. Ακούω τον Πέτρο μέσα από το κλουβί του κελαηδώντας να με χαιρετάει, ανταποδίδω και συνεχίζω τη βόλτα μου.
χαίρομαι κάθε που θυμάμαι, προσπαθώ να μην ξεχνώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου