πάρε με μαζί σου

Μου είπε πως δεν θέλει πια να κοιτά προς το παράθυρο. 
Απαίτησε να της αλλάξω θέση. 


Πήρα δυο καρέκλες και τις έβαλα αντικριστά.
η μια να κοιτά την άλλη.
Ποια να 'ναι πιο όμορφη;
Στη μια καθόταν πάντα μια όμορφη.

Άραγε πως νύχτωσε σήμερα στο Γιερεβάν;

Θυμάσαι εκείνη την κοπέλα;
Σε μια καρέκλα καθόταν. Όμορφη...
Έχω δει όμορφες πολλές. Άλλες κάθονται σε μια καρέκλα, άλλες στέκονται όρθιες παρά δίπλα.

Οι καρέκλες δεν τραγουδούν.
Καμιά φορά διηγούνται ιστορίες ανθρώπων, που ξαπόστασαν για λίγο στην αγκαλιά τους.

Όταν φεύγεις, τις καρέκλες δεν τις παίρνεις μαζί σου. Ποτέ.
Μένουν πίσω, πάντα εκεί, καρφωμένες, ακίνητες, φιλόξενες.
Σε προκαλούν να καθίσεις και υπόσχονται ιστορίες ανθρώπων.

Σήμερα, μια φινετσάτη και άνετη καρέκλα, μου εξομολογήθηκε την ιστορία της κοπέλας από το Γιερεβάν.
Και με παράπονο με ρώτησε κάποια στιγμή...:

Άραγε πως νύχτωσε σήμερα στο Γιερεβάν;

A Very Lonely Chair by Garnetgirl