only time

Ποιος μπορεί να πει.. τι..
Ο χρόνος μόνο.
Οι στιγμές μιλούν.

Ο καπνός σε εκείνο το μπαρ...
Οι μαύρες τρύπες που στριφογύριζαν πάνω στα θολωμένα τζάμια του αυτοκινήτου...
Μια θάλασσα επιβλητική, που σου υπενθύμιζε ήρεμα πως πρέπει να τη σέβεσαι...
Τα παπούτσια που το πρωί πατούσαν στο βορρά, το απόγευμα περπατούσαν στο νότο...

Οι τέσσερις εποχές γεμάτες από μας.

Η αόρατη ζάλη
Το σταμάτημα του χρόνου
Μπλέξαμε...


............................................................................................................................................ 
- Θυμάσαι εκείνο το βράδυ;
- Τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;
- Ποιος μιλάει τώρα εγώ ή εσύ;
- Κι οι δυο.
- Το ίδιο είναι.
- Τι θυμάσαι λοιπόν;
- Εσένα. Θυμάμαι εσένα να μιλάς και γω να σε βλέπω δίπλα μου... σε χρόνο μέλλοντα..
- Εξακολουθητικό..
- Ποιος μιλάει τώρα, εγώ ή εσύ;
- Το ίδιο είναι.
............................................................................................................................................

Πόσο ωραία θα 'ταν, να έμοιαζαν όλες οι Κυριακές έτσι... αργές...
(είπε και αγάπησα τις Κυριακές. όχι όλες. τις έτσι.. τις αργές..)