Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

κανένας τίτλος, καμία ποίηση

Η   Ποίηση   Αποτυπώνεται   Στο   Πρόσωπο.
Ποιος διάολο σου έβαλε την ιδέα πως ποίηση είναι ένας μεθύστακας που καπνίζει σαν φουγάρο και μιλάει βρώμικα συνεχώς;
Η ποίηση αποτυπώνεται στο πρόσωπο.
Το ταλαιπωρημένο.
Ποια μοναξιά και ποια ρυάκια, ποια άνοιξη με λουλουδάκια και ποιος χαμένος έρωτας;;;
Η ποίηση γεννήθηκε φτωχιά.
Κουρέλια θα φοράει.
Κανείς δεν της έδωσε να φάει.
Γελοίες υπάρξεις.


Ο κόσμος όλος στα πόδια του τρίβεται, σαν την μουσούδα της γάτας.
Ο κόσμος αυτός, μια μικρή, γήινη σφαίρα. Μια μπαλίτσα.
Κι αυτός... όποια ώρα θελήσει, μπορεί αυτή τη γήινη σφαίρα με τις στριμωγμένες ψυχές, να την παίξει στα πόδια του, να την κάνει τσαλιμάκια. 
                                                                                                                                                                  

2 σχόλια:

  1. στην αρχή μου φαίνεται σα να τη λες στον Μπουκόφσκι.
    Του οποίου η ποίηση πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι απαράδεκτη.
    Μόνο λογοτεχνία από Τσάρλι.
    Άρα καλά τον κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χεχε
    δεν τα βαζουμε με τον μπουκόφσκι
    άλλοι φταίνε!
    χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή