Την συναντώ στο διάβα μου κάθε Σάββατο. Έτσι, από ένστικτο, σκύβω και χαϊδεύω το κανίς που έχει πάντα μαζί της. Δεν μιλάμε ποτέ. Μόνο ένα χαμόγελο μοιραζόμαστε. Πότε δικό μου.. πότε δικό της.
Είναι γυναίκα των γραμμάτων άκουσα. Λένε πως έχει το μικρόβιο της γραφής. Κάποιοι έχουν δει το κανίς της, να περιφέρεται συχνά σε λογοτεχνικά σαλόνια.
Μου φαίνεται σαν να μην έχει έγνοιες, ούτε επιθυμίες. Το παρουσιαστικό της, το περπάτημά της, οι κινήσεις της, δείχνουν πως δεν έχει μέσα της κανένα μπερδεμένο κουβάρι για να ξεμπλέξει.
Κάθε φορά που την συναντώ, αυτές τις σκέψεις κάνω. Και ποτέ δεν τολμώ να διαβάσω τα βιβλία της. Ούτε καν το μονόστηλο στα εσώφυλλά τους, που περιέχει κάποιες συγκεχυμένες πληροφορίες για τον συγγραφέα. Την προτιμώ χωρίς έγνοιες, μουγκή, ανάλαφρη και με το κανίς της αυτοκόλλητο.
Δεν θέλω να μάθω τίποτα παραπάνω, μα.. σίγουρο είναι πως τα Σάββατα, δεν αλλάζω ποτέ την διαδρομή μου.
Είναι γυναίκα των γραμμάτων άκουσα. Λένε πως έχει το μικρόβιο της γραφής. Κάποιοι έχουν δει το κανίς της, να περιφέρεται συχνά σε λογοτεχνικά σαλόνια.
Μου φαίνεται σαν να μην έχει έγνοιες, ούτε επιθυμίες. Το παρουσιαστικό της, το περπάτημά της, οι κινήσεις της, δείχνουν πως δεν έχει μέσα της κανένα μπερδεμένο κουβάρι για να ξεμπλέξει.
Κάθε φορά που την συναντώ, αυτές τις σκέψεις κάνω. Και ποτέ δεν τολμώ να διαβάσω τα βιβλία της. Ούτε καν το μονόστηλο στα εσώφυλλά τους, που περιέχει κάποιες συγκεχυμένες πληροφορίες για τον συγγραφέα. Την προτιμώ χωρίς έγνοιες, μουγκή, ανάλαφρη και με το κανίς της αυτοκόλλητο.
Δεν θέλω να μάθω τίποτα παραπάνω, μα.. σίγουρο είναι πως τα Σάββατα, δεν αλλάζω ποτέ την διαδρομή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου