μέρες μετράω
αυτό κάνω μόνο
δεν περιμένω κάτι
δεν έχω να πάρω καμιά απόφαση
δεν με μαγεύουν πια οι λέξεις
δεν ενοχλώ πλέον τη διαίσθησή μου
συνήθισα την αφθονία γύρω μου
πουθενά διανοητική διαδικασία
δεν καθυστερώ κανένα συναίσθημα
δεν αναπαριστάνω πια τίποτα
εκείνο το μήλο μόνο..εκείνο το κόκκινο το λαμπερό..
εκείνο που δεν δάγκωσα τότε..
και προσποιούμαι πως δεν υπήρξε ποτέ..
πόσο το μετάνιωσα!
ίσως εκεί να σταμάτησα και να μην το κατάλαβα
ίσως από τότε να άρχισα το μέτρημα. δεν ξέρω..
η σκιά μου πάντως δεν μ'ακολουθεί. την βλέπω ξοπίσω μου. δεν κινείται. δεν με πλησιάζει πια.
αυτό κάνω μόνο
δεν περιμένω κάτι
δεν έχω να πάρω καμιά απόφαση
δεν με μαγεύουν πια οι λέξεις
δεν ενοχλώ πλέον τη διαίσθησή μου
συνήθισα την αφθονία γύρω μου
πουθενά διανοητική διαδικασία
δεν καθυστερώ κανένα συναίσθημα
δεν αναπαριστάνω πια τίποτα
εκείνο το μήλο μόνο..εκείνο το κόκκινο το λαμπερό..
εκείνο που δεν δάγκωσα τότε..
και προσποιούμαι πως δεν υπήρξε ποτέ..
πόσο το μετάνιωσα!
ίσως εκεί να σταμάτησα και να μην το κατάλαβα
ίσως από τότε να άρχισα το μέτρημα. δεν ξέρω..
η σκιά μου πάντως δεν μ'ακολουθεί. την βλέπω ξοπίσω μου. δεν κινείται. δεν με πλησιάζει πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου