Σάββατο 25 Απριλίου 2015

χαμογελώ κι ανασαίνω

Ο Ζαν Μαρί είχε να φανεί καιρό. Προσπάθησα δυο-τρεις φορές να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά μάταια. Η αλήθεια είναι πως τον γνωρίζω τόσο καλά, όσο και τον εαυτό μου, οπότε δεν ανησυχώ ποτέ με αυτές τις συχνές εξαφανίσεις του.
Και όπως ήταν αναμενόμενο, ο Ζαν Μαρί έκανε την εμφάνισή του ξανά, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που επικοινώνησε και την προηγούμενη φορά.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, την ώρα που πήγα να παραλάβω την αλληλογραφία μου, βρήκα μέσα στο ασημί γραμματοκιβώτιο ένα κίτρινο, διπλωμένο χαρτί.

Τι έγραφε?

" Το μέγεθος της αποτυχίας μου, εμφανίζεται μπροστά μου κάθε μέρα.
Τι θα ήθελα να απαντήσω και τελικά πόσο γλυκά σας μιλώ.
Πώς θα ήθελα να ενεργήσω και πώς τελικά την ουρά μου κουνώ.
..εκεί που θα' θελα να περπατώ κι όμως.. σκύβω το κεφάλι και βλέπω τα πόδια μου -μόνιμα- καρφωμένα εδώ.
Κι όταν κάνω το λάθος και αρχίζω να μετρώ, προσθέτω, αφαιρώ, γέρνω το κεφάλι, λοξοκοιτώ, κάνω πως δεν κατάλαβα ποτέ, πως ένα κι ένα δεν κάνουν δυο.
Χαμογελώ και σκέφτομαι μια κόκκινη, λεπτή γραμμή. 
Συχνά φαντάζομαι πως την προσπερνώ.
Και τότε το μέγεθος της αποτυχίας μου, εξισώνεται με αυτό της φαντασίας μου.
Και συνεχίζω να αναπνέω... "


ο Ζαν Μαρί εξελίσσεται.. ο Ζαν Μαρί αλλάζει?
σίγουρα κάτι του συμβαίνει!

2 σχόλια:

  1. Πάντα κάτι συμβαίνει ακόμα κι όταν απλά .. αναπνέουμε
    Σωστά;
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σωστά.
      και μακάρι να συνέβαιναν συνεχώς πολλά "αξιοσημείωτα" πράγματα. τόσα, όσες και οι αναπνοές που παίρνουμε καθημερινά!

      Διαγραφή