Όχι η απόσταση. Εσύ.

Ξέρεις...

Κι αυτή η απόσταση δεν μπορεί να μας νικήσει.

Κι αυτή η διαφορά του χρόνου αποτυγχάνει πάντα απέναντι μας.

Το κενό, την άβυσσο, το τίποτα, την απόσταση, τον χρόνο, εμείς τα γεφυρώνουμε με ένα βλέμμα, με ένα άγγιγμα, με μία λέξη.

Γιατί για μας είναι εύκολο, αυτό που οι άλλοι δεν θα διάλεγαν ποτέ. 

Γιατί για μας υπάρχει η πληρότητα, εκεί που οι άλλοι δεν τη φαντάστηκαν ποτέ. 

Κοίτα πόσο μακριά μας κράτησαν!

Μα θα έρθω πάλι. 

Πάλι θα ξανάρθεις. 

"...κι όταν τους απομακρύνουν αποφορτίζονται, σβήνουν, παύουν να υπάρχουν, παλεύουν να αναπνεύσουν, ζουν σαν αυτόματα ρομπότ..." 

ποιος το 'γραψε αυτό;

εσύ; 

Οι αποστάσεις μικραίνουν.

Οι μέρες μεγαλώνουν.

"Κι ένας ήλιος πια που σου ζεσταίνει το δέρμα." 

Την ψυχή.

Εσύ.