Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

αργοπορημένος

Στην παρέα..
όταν θέλουν να με θίξουν, λένε πως τα κάνω όλα αργά. Πιο αργά από οποιονδήποτε άλλο.
Σχολείο πήγα 1 χρόνο πιο αργά από τα άλλα παιδιά.
Γένια έβγαλα όταν οι υπόλοιποι έκαναν τζίβες με τα μούσια τους.
Θηλυκό άγγιξα όταν οι φίλοι είχαν ήδη φτάσει στο νούμερο 23 της λίστας τους.
Σπούδασα αρκετά αργοπορημένος σε σχέση με τους άλλους.
Έπιασα δουλειά όταν οι...προχωρημένοι, είχαν ήδη κολλήσει περί τα 1500 ένσημα έκαστος.
Παντρεύτηκα όταν.. (γράψε λάθος..δεν παντρεύτηκα ποτέ).
Αποφάσισα να ταξιδέψω πρώτη φορά σε ξένο τόπο, όταν ανακάλυψα σε σπίτια φίλων, διάφορα διακοσμητικά από μακρινές χώρες της ανατολής και της δύσης.

Μα ταξίδεψα πολύ. Αργά και με σταθερό βήμα, πήγα παντού. Πάτησα σε πόλεις και σε χωριά. Φόρεσα σκούφους και παλτά, καπέλα και σανδάλια. Γνώρισα ανθρώπους αργοπορημένους και βιαστικούς. Είδα πράσινους ουρανούς και κόκκινες θάλασσες. Μύρισα.. άπειρες μυρωδιές...

Γεύτηκα ζωή και αυτό είναι γεγονός.
Και τώρα που πεθαίνω, αποφάσισα να το κάνω όπως μου πρέπει.
Πεθαίνω λοιπόν αργοπορημένος, τόσο αργά, που δεν έχει μείνει ούτε ένα κοκκαλάκι από τους υπόλοιπους.
Και αφού πάντα τα έκανα όλα πιο αργά από τους άλλους, αποφάσισα να  στοιχειώσω τον τόπο για λίγα τέρμινα...πριν με καταπιεί το σύμπαν μια και για πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου