η Muriel στη σελίδα 96 μας προσφέρει ένα φλιτζάνι τσάι:
"Ναι, το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ της κενότητας, οι χαμένες ψυχές θρηνούν την ομορφιά, η ασημαντότητα μας περικυκλώνει. Ας πιούμε λοιπόν ένα φλιτζάνι τσάι.
Σιωπή, ακούμε το φύσημα του αγέρα, τα φθινοπωρινά φύλλα θροΐζουν και παρασέρνονται από τον άνεμο, ο γάτος κοιμάται λουσμένος σ' ένα ζεστό φως.
Και σε κάθε γουλιά μετουσιώνεται ο χρόνος."
κι εσύ που είσαι χαοτική μέσα σου, κενή και υπερπλήρης ταυτόχρονα, να μην το πολυσκέφτεσαι, να πάψεις να το ζορίζεις. Ο κόσμος όλος λειτουργεί σαν και σένα. Παρατήρησέ τον.
Την μια στιγμή ωρύονται, μετά τους βλέπεις να κοιμούνται.
Ο κόσμος προχωράει, καίγεται, ξαναγεννιέται.
Ένα αέναο κενό και μια πληρότητα.
Και ξανά από την αρχή.
Και συ ακόμα προσπαθείς να συμμαζέψεις το "χάος"?
"Ναι, το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ της κενότητας, οι χαμένες ψυχές θρηνούν την ομορφιά, η ασημαντότητα μας περικυκλώνει. Ας πιούμε λοιπόν ένα φλιτζάνι τσάι.
Σιωπή, ακούμε το φύσημα του αγέρα, τα φθινοπωρινά φύλλα θροΐζουν και παρασέρνονται από τον άνεμο, ο γάτος κοιμάται λουσμένος σ' ένα ζεστό φως.
Και σε κάθε γουλιά μετουσιώνεται ο χρόνος."
κι εσύ που είσαι χαοτική μέσα σου, κενή και υπερπλήρης ταυτόχρονα, να μην το πολυσκέφτεσαι, να πάψεις να το ζορίζεις. Ο κόσμος όλος λειτουργεί σαν και σένα. Παρατήρησέ τον.
Την μια στιγμή ωρύονται, μετά τους βλέπεις να κοιμούνται.
Ο κόσμος προχωράει, καίγεται, ξαναγεννιέται.
Ένα αέναο κενό και μια πληρότητα.
Και ξανά από την αρχή.
Και συ ακόμα προσπαθείς να συμμαζέψεις το "χάος"?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου