[ Ο Γιώργος σε εκείνες τις ιστορικές για την παρέα βραδιές, έπινε πάντα τσάμπα.
Του κερνούσαν τα ποτά του, τα τσιγάρα του, την βραδιά του.
Για να πω την αλήθεια, δεν του τα κερνούσαν ακριβώς... αλλά τα κέρδιζε με το "σπαθί" του!
(γέλια..ακόμα και τώρα!)
Έντεκα χρόνια κράτησε εκείνη η τρομερή παρέα. Κάποιοι -οι απ' έξω- τους θεωρούσαν αλλόκοτους.
Εκείνη η παρέα είχε τους δικούς της κανόνες, τις δικές τις αξίες, τις δικές της νόρμες. Αν φάνταζε αλλόκοτη, δεν θα το εξετάσουμε εδώ. Εξάλλου δεν υφίσταται πια.
Το μότο τους ήταν το εξής: "Μην ξοδεύεστε σε ευτελείς έρωτες, μην πίνετε χωρίς λόγο".
Και ήταν μια πραγματικότητα αυτή. Ποτέ στην παρέα αυτή δεν ήπιαν χωρίς λόγο.
Όσο για τους "έρωτες" και αν ήταν ευτελείς, είχαν τον Γιώργο. (γέλια.. ακόμα και τώρα!)
Ο Γιώργος ήταν το "τεστ" που έπρεπε να περάσουν οι ανυποψίαστες θηλυκές ψυχές.
Αν θεωρείται κάποιος άνδρας όμορφος, αρρενωπός, τραχύς και ζόρικος, αυτός εν έτη 1995 είναι ο 25άρης Γιώργος, ο γόης της παρέας. Αυτός που όλες σέρνονταν από πίσω του.
Οι φίλοι του τον Γιώργο ποτέ δεν τον είδαν σαν απειλή. Εξάλλου δεν μπορούσε κανείς να τον ανταγωνιστεί στο θέμα "γκόμενες". Και μιας και σε εκείνη την τρομερή παρέα τα ευκόλως εννοούμενα πάντα παραλείπονταν, απλά τον αγαπούσαν και συχνά τον "χρησιμοποιούσαν" πάντα με την συγκατάθεσή του.
Τι το "αλλόκοτο" λοιπόν είχε συμφωνηθεί μεταξύ των έξι καρδιακών φίλων;
Χμ.. Ας πούμε πως κάθε φορά που κάποιος από την παρέα γνώριζε μια κοπέλα και τον χτυπούσε ο έρωτας κατακούτελα, με την σύμφωνη γνώμη όλων, η κοπέλα θα έπρεπε να περάσει το "τεστ Γιώργος" σε ανύποπτη στιγμή και πάντα στην αρχή του "φερόμενου" ειδυλλίου.
Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες ή να θίξω πρόσωπα και καταστάσεις, κάθε φορά που κάποιος ερωτευόταν, ο Γιώργος έπειτα από λίγες μέρες έπινε τσάμπα, σε εκείνες τις ξεχωριστά συναρπαστικές βραδιές με όλη την παρέα να το γλεντάει μέχρι το πρωί, εκτός από τον εκάστοτε ερωτοχτυπημένο. Αυτός θρηνούσε, πότε κλαίγοντας, πότε γελώντας, πότε βρίζοντας την άτιμη που του πούλησε έρωτα στα δύο πρώτα ραντεβού! (γέλια.. πολλά.. ακόμα και τώρα!)
Για την ιστορία του..πράγματος.. να αναφέρω πως από τους έξι φίλους, οι πέντε κατάφεραν και παντρεύτηκαν αργότερα, πάντα με την "συγκατάθεση" του Γιώργου. Μονάχα ο Γιώργος φοράει μέχρι και σήμερα τα ρούχα του εργένη, από άποψη, ίσως κι από αδυναμία.
Η παρέα αυτή κράτησε όπως ανέφερα παραπάνω, ακριβώς έντεκα χρόνια. Τουτέστιν, το 2006 διαλύθηκε. Και διαλύθηκε με πολύ κακό τρόπο.
Ήταν τότε, μια ωραία πρωία που ο αρρενωπός τσαμπατζής Γιώργος, τους κάλεσε σπίτι του για να τους πει πως χρειάζεται "κέρασμα". Αλλά εκείνη τη φορά χρειαζόταν ένα διαφορετικό κέρασμα.
Ζήτησε από τους αδελφικούς του φίλους, χρήματα. Πολλά. Για να φύγει για πάντα στην Βραζιλία.
Ως αντάλλαγμα για τα χρήματα, είπε πως θα σταματήσει να πηδάει τις γυναίκες τους και θα εξαφανιστεί. Τους είπε επίσης να μην το τραβήξουν παραπέρα το θέμα, γιατί δεν ήταν διατεθειμένος να αναγνωρίσει παιδιά!!! (χαχαχαχα πλέον τα θυμάμαι και πεθαίνω στα γέλια).
Δεν θα σου πω τίποτα άλλο γι' αυτούς. Δεν θα σου τελειώσω την ιστορία. Θα σου πω μόνο πως δέκα χρόνια μετά την απότομη διάλυση αυτής της "αλλόκοτης" παρέας, μονάχα ο Γιώργος φοράει ακόμα και για πάντα τα ρούχα του εργένη. Ξεφτισμένα, σκονισμένα, υγρά.
Τους υπόλοιπους τους βλέπω κατά καιρούς, μπροστά μου, ολοζώντανους, χαμογελαστούς, πότε φορώντας τα καλά τους, πότε με τα ρούχα της δουλειάς, πότε με τα μαγιό τους σε κάποια παραλία. Πάντα δίπλα οι γυναίκες τους.
Κανείς δεν μιλάει σε κανέναν. Κανείς δεν γνωρίζει πια κανέναν. ]
Ζαν Μαρί Ντεκαπάζ ντε λα Καργιόλ
13/06/2016
{Όταν έλαβα αυτό το γράμμα από τον λατρεμένο Ζαν Μαρί, το διάβασα με απορία. Μπορώ να πω πως ήταν ό,τι χειρότερο και αλλόκοτο μου έχει γράψει μέχρι τώρα. Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι και γιατί με αφορά αυτή η άθλια, κακογραμμένη, χωρίς αρχή και τέλος, ανούσια ιστορία. Και μιας και δεν υπάρχουν ποτέ στοιχεία αποστολέα στα γράμματά του ώστε να του ανταπαντήσω, το κοινοποίησα σε φίλους..έτσι.. για να διαβάσουν κι αυτοί μια άθλια, κακογραμμένη ιστοριούλα και να χάσουν πέντε λεπτά από τονπολύτιμο χρόνο τους.}
Του κερνούσαν τα ποτά του, τα τσιγάρα του, την βραδιά του.
Για να πω την αλήθεια, δεν του τα κερνούσαν ακριβώς... αλλά τα κέρδιζε με το "σπαθί" του!
(γέλια..ακόμα και τώρα!)
Έντεκα χρόνια κράτησε εκείνη η τρομερή παρέα. Κάποιοι -οι απ' έξω- τους θεωρούσαν αλλόκοτους.
Εκείνη η παρέα είχε τους δικούς της κανόνες, τις δικές τις αξίες, τις δικές της νόρμες. Αν φάνταζε αλλόκοτη, δεν θα το εξετάσουμε εδώ. Εξάλλου δεν υφίσταται πια.
Το μότο τους ήταν το εξής: "Μην ξοδεύεστε σε ευτελείς έρωτες, μην πίνετε χωρίς λόγο".
Και ήταν μια πραγματικότητα αυτή. Ποτέ στην παρέα αυτή δεν ήπιαν χωρίς λόγο.
Όσο για τους "έρωτες" και αν ήταν ευτελείς, είχαν τον Γιώργο. (γέλια.. ακόμα και τώρα!)
Ο Γιώργος ήταν το "τεστ" που έπρεπε να περάσουν οι ανυποψίαστες θηλυκές ψυχές.
Αν θεωρείται κάποιος άνδρας όμορφος, αρρενωπός, τραχύς και ζόρικος, αυτός εν έτη 1995 είναι ο 25άρης Γιώργος, ο γόης της παρέας. Αυτός που όλες σέρνονταν από πίσω του.
Οι φίλοι του τον Γιώργο ποτέ δεν τον είδαν σαν απειλή. Εξάλλου δεν μπορούσε κανείς να τον ανταγωνιστεί στο θέμα "γκόμενες". Και μιας και σε εκείνη την τρομερή παρέα τα ευκόλως εννοούμενα πάντα παραλείπονταν, απλά τον αγαπούσαν και συχνά τον "χρησιμοποιούσαν" πάντα με την συγκατάθεσή του.
Τι το "αλλόκοτο" λοιπόν είχε συμφωνηθεί μεταξύ των έξι καρδιακών φίλων;
Χμ.. Ας πούμε πως κάθε φορά που κάποιος από την παρέα γνώριζε μια κοπέλα και τον χτυπούσε ο έρωτας κατακούτελα, με την σύμφωνη γνώμη όλων, η κοπέλα θα έπρεπε να περάσει το "τεστ Γιώργος" σε ανύποπτη στιγμή και πάντα στην αρχή του "φερόμενου" ειδυλλίου.
Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες ή να θίξω πρόσωπα και καταστάσεις, κάθε φορά που κάποιος ερωτευόταν, ο Γιώργος έπειτα από λίγες μέρες έπινε τσάμπα, σε εκείνες τις ξεχωριστά συναρπαστικές βραδιές με όλη την παρέα να το γλεντάει μέχρι το πρωί, εκτός από τον εκάστοτε ερωτοχτυπημένο. Αυτός θρηνούσε, πότε κλαίγοντας, πότε γελώντας, πότε βρίζοντας την άτιμη που του πούλησε έρωτα στα δύο πρώτα ραντεβού! (γέλια.. πολλά.. ακόμα και τώρα!)
Για την ιστορία του..πράγματος.. να αναφέρω πως από τους έξι φίλους, οι πέντε κατάφεραν και παντρεύτηκαν αργότερα, πάντα με την "συγκατάθεση" του Γιώργου. Μονάχα ο Γιώργος φοράει μέχρι και σήμερα τα ρούχα του εργένη, από άποψη, ίσως κι από αδυναμία.
Η παρέα αυτή κράτησε όπως ανέφερα παραπάνω, ακριβώς έντεκα χρόνια. Τουτέστιν, το 2006 διαλύθηκε. Και διαλύθηκε με πολύ κακό τρόπο.
Ήταν τότε, μια ωραία πρωία που ο αρρενωπός τσαμπατζής Γιώργος, τους κάλεσε σπίτι του για να τους πει πως χρειάζεται "κέρασμα". Αλλά εκείνη τη φορά χρειαζόταν ένα διαφορετικό κέρασμα.
Ζήτησε από τους αδελφικούς του φίλους, χρήματα. Πολλά. Για να φύγει για πάντα στην Βραζιλία.
Ως αντάλλαγμα για τα χρήματα, είπε πως θα σταματήσει να πηδάει τις γυναίκες τους και θα εξαφανιστεί. Τους είπε επίσης να μην το τραβήξουν παραπέρα το θέμα, γιατί δεν ήταν διατεθειμένος να αναγνωρίσει παιδιά!!! (χαχαχαχα πλέον τα θυμάμαι και πεθαίνω στα γέλια).
Δεν θα σου πω τίποτα άλλο γι' αυτούς. Δεν θα σου τελειώσω την ιστορία. Θα σου πω μόνο πως δέκα χρόνια μετά την απότομη διάλυση αυτής της "αλλόκοτης" παρέας, μονάχα ο Γιώργος φοράει ακόμα και για πάντα τα ρούχα του εργένη. Ξεφτισμένα, σκονισμένα, υγρά.
Τους υπόλοιπους τους βλέπω κατά καιρούς, μπροστά μου, ολοζώντανους, χαμογελαστούς, πότε φορώντας τα καλά τους, πότε με τα ρούχα της δουλειάς, πότε με τα μαγιό τους σε κάποια παραλία. Πάντα δίπλα οι γυναίκες τους.
Κανείς δεν μιλάει σε κανέναν. Κανείς δεν γνωρίζει πια κανέναν. ]
Ζαν Μαρί Ντεκαπάζ ντε λα Καργιόλ
13/06/2016
{Όταν έλαβα αυτό το γράμμα από τον λατρεμένο Ζαν Μαρί, το διάβασα με απορία. Μπορώ να πω πως ήταν ό,τι χειρότερο και αλλόκοτο μου έχει γράψει μέχρι τώρα. Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι και γιατί με αφορά αυτή η άθλια, κακογραμμένη, χωρίς αρχή και τέλος, ανούσια ιστορία. Και μιας και δεν υπάρχουν ποτέ στοιχεία αποστολέα στα γράμματά του ώστε να του ανταπαντήσω, το κοινοποίησα σε φίλους..έτσι.. για να διαβάσουν κι αυτοί μια άθλια, κακογραμμένη ιστοριούλα και να χάσουν πέντε λεπτά από τον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου