Καταλαβαίνω πολύ καλά τι μου λες. Αλήθεια. Σε καταλαβαίνω πραγματικά.
Σαν να σε βλέπω.
Μπαίνεις αλαφιασμένη στην πολυκατοικία. Καλείς το ασανσέρ. Πατάς το 5. Ψηλά θέλεις να πας, να βγάλεις το κεφάλι σου έξω, να ανασάνεις. Και τότε είναι που σβήνουν τα φώτα. Το τρενάκι προς την κορυφή σταματά απότομα. Ανάμεσα σε δύο ορόφους. Σε αδειανό κτίριο. Σε άδεια πόλη. Σταμάτησε ο χρόνος. Το ασανσέρ μοιάζει άδειο. Γεμάτο από τίποτα και άδειο από αέρα.
Στο περιθώριο. Εκεί σε πέταξαν. Αχρείαστη νιώθεις. Είσαι.
Σε καταλαβαίνω. Αλήθεια.
Σαν να σε βλέπω.
Μπαίνεις αλαφιασμένη στην πολυκατοικία. Καλείς το ασανσέρ. Πατάς το 5. Ψηλά θέλεις να πας, να βγάλεις το κεφάλι σου έξω, να ανασάνεις. Και τότε είναι που σβήνουν τα φώτα. Το τρενάκι προς την κορυφή σταματά απότομα. Ανάμεσα σε δύο ορόφους. Σε αδειανό κτίριο. Σε άδεια πόλη. Σταμάτησε ο χρόνος. Το ασανσέρ μοιάζει άδειο. Γεμάτο από τίποτα και άδειο από αέρα.
Στο περιθώριο. Εκεί σε πέταξαν. Αχρείαστη νιώθεις. Είσαι.
Σε καταλαβαίνω. Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου